حکم تجاوز به زن شوهردار
طبق ماده 637 قانون مجازات اسلامی (تعزیرات)، هرگاه زن و مردی که بین آنها علقه زوجیت نباشد، مرتکب روابط نامشروع یا عمل منافی عفت غیر از زنا از قبیل تقبیل (بوسیدن) یا مضاجعه (با هم خوابیدن) شوند، به شلاق تا 99 ضربه محکوم خواهند شد و اگر عمل با عنف و اکراه باشد فقط اکراه‌کننده تعزیر می‌شود.
حکم ماده 637 نه تنها شامل کلیه مردان و زنان متاهل است بلکه شامل روابط نامشروع یا عمل منافی عفت غیر از زنا بین مردان و زنان مجرد نیز هست.
تعریف زنا
زنا عبارت است از جِماع (مقاربت، نزدیکی) مرد و زنی که علقه زوجیت بین آنها نبوده باشد اتفاق می‌افتد. و جماع با دخول اندام تناسلی مرد به اندازه ختنه گاه در قُبُل (واژن) یا دُبُر (مقعد) زن محقق می‌شود.
عمل منافی عفت
عمل منافی عفت عبارت از انجام کارهایی است که از نظر اکثریت افراد ملت با اصول اخلاقی و اعتقادات مردم منافات دارد.
رابطه نامشروع
رابطه نامشروع غیر از عمل منافی عفت است. که معمولا در مقابل رابطه مشروع استفاده می‌شود و متاثر از مبانی اعتقادی و اخلاق اسلامی است و ناظر به برقراری ارتباط غیر متعارف جنسی بین زن و مرد نامحرم برای ارضای غریزه جنسی غیر از مواقعه (نزدیکی) به هر طریق ممکن می‌باشد، مانند اینکه زن شوهرداری تلفنی با مرد نامحرمی ارتباط پیدا می‌کند و در محلی با او خلوت می‌کند، با او به سینما و مسافرت می‌رود، قسمت‌هایی از بدن یکدیگر را لمس می‌کنند، همدیگر را می‌بوسند و نظایر آنها، مشروط به اینکه به حد مقاربت و مواقعه نرسیده باشد.
پس رابطه نامشروع، عملی دو طرفه، یعنی توافق دو نفر (زن و مرد) که بین آن ها صیغه زوجیت خوانده نشده است بر انجام روابط جنسی ناقص غیر از زنا و امثال آن است. پس صرف مکالمه تلفنی، قدم زن در پارک یا خیابان و … رابطه نامشروع نیست.
مجازات تجاوز به زن شوهردار
مطابق با بند ت ماده 224 قانون مجازات اسلامی، حد زنا در مورد زنای به عنف موجب اعدام زانی است.
حد مجازاتی است که موجب، نوع، میزان و کیفیت اجرای آن در شرع مقدس، تعیین شده است.
زنا به عنف یعنی زنا با با زور، تهدید و بدون رضایت است.
بهتر است بدانید هرگاه کسی با زنی که راضی به زنای با او نباشد در حال بیهوشی، خواب یا مستی زنا کند رفتار او در حکم زنای به عنف است.
در زنا از طریق اغفال و فریب دادن دختر نابالغ یا از طریق ربایش، تهدید و یا ترساندن زن اگرچه موجب تسلیم شدن او شود نیز حکم اعدام جاری است.
آیه 24 سوره نساء:
وَالْمُحْصَنَاتُ مِنَ النِّسَاءِ إِلَّا مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ ۖ كِتَابَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ ۚ وَأُحِلَّ لَكُمْ مَا وَرَاءَ ذَٰلِكُمْ أَنْ تَبْتَغُوا بِأَمْوَالِكُمْ مُحْصِنِينَ غَيْرَ مُسَافِحِينَ ۚ فَمَا اسْتَمْتَعْتُمْ بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِيضَةً ۚ وَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِيمَا تَرَاضَيْتُمْ بِهِ مِنْ بَعْدِ الْفَرِيضَةِ ۚ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا.
و نکاح زنان شوهردار نیز (برای شما حرام شد) مگر آن زنانی که (در جنگهای با کفّار، به حکم خدا) متصرّف شده‌اید. این حکم خدا بر شماست، و هر زنی غیر آنچه ذکر شد شما را حلال است که به مال خود به طریق زناشویی بگیرید نه آنکه زنا کنید، پس چنانچه از آنها بهره‌مند شوید آن مهر معیّن که حق آنهاست به آنان بپردازید، و باکی نیست بر شما که بعد از تعیین مهر هم به چیزی با هم تراضی کنید (و بدانید که) البته خدا دانا و آگاه است.
