عقد صلح

ماده 752 قانون مدنی:

صلح ممکن است یا در مورد رفع تنازع موجود و یا جلوگیری از تنازع احتمالی در مورد معامله و غیر آن واقع شود.

ماده 753 قانون مدنی:

برای صحت صلح، طرفین باید اهلیت معامله و تصرف در مورد صلح داشته باشند.

ماده 754 قانون مدنی:

هر صلح نافذ است جز صلح بر امری که غیر مشروع باشد.

ماده 755 قانون مدنی:

صلح با انکار دعوی نیز جایز است، بنابراین درخواست صلح اقرار محسوب نمی‌شود.

ماده 756 قانون مدنی:

حقوق خصوصی که از جرم تولید می‌شود ممکن است مورد صلح واقع شود.

ماده 757 قانون مدنی:

صلح بلاعوض نیز جایز است.

ماده 758 قانون مدنی:

صلح در مقام معاملات، هر چند نتیجه معامله را که به جای آن واقع شده است می‌دهد، لیکن شرایط و احکام خاصه آن معامله را ندارد؛ ‌بنابراین اگر مورد صلح عین باشد در مقابل عوض نتیجه آن همان نتیجه بیع خواهد بود، بدون اینکه شرایط و احکام خاصه بیع در آن مُجری شود.

ماده 759 قانون مدنی:

حق شُفعه در صلح نیست، هر چند در مقام بیع باشد.

ماده 760 قانون مدنی:

صلح عقد لازم است، اگر چه در مقام عقود جائزه واقع شده باشد و برهم نمی‌خورد، مگر در موارد فسخ به خیار یا اقاله.

ماده 761 قانون مدنی:

صلحی که در مورد تنازع یا مبنی بر تسامح باشد قاطع بین طرفین است، و هیچ یک نمی‌تواند آن را فسخ کند اگر چه به ادعاء غبن باشد‌، مگر در صورت تخلف شرط یا اشتراط خیار.

ماده 762 قانون مدنی:

اگر در طرف مصالحه، و یا در مورد صلح، اشتباهی واقع شده باشد صلح باطل است.

ماده 763 قانون مدنی:

صلح به اکراه نافذ نیست.

ماده 764 قانون مدنی:

تدلیس در صلح موجب خیار فسخ است.

ماده 765 قانون مدنی:

صلح دعوی مبتنی بر معامله باطله باطل است، ولی صلح دعوی ناشی از بطلان معامله صحیح است.

ماده 766 قانون مدنی:

اگر طرفین به طور کلی تمام دعاوی واقعیه و فرضیه خود را به صلح خاتمه داده باشند، کلیه دعاوی داخل در صلح محسوب است، اگرچه ‌منشاء دعوی در حین صلح معلوم نباشد، مگر اینکه صلح به حسب قرائن شامل آن نگردد.

ماده 767 قانون مدنی:

اگر بعد از صلح معلوم گردد که موضوع صلح منتفی بوده است صلح باطل است.

ماده 768 قانون مدنی:

در عقد صلح ممکن است احد طرفین، در عوض مال‌الصلحی که می‌گیرد، متعهد شود که نفقه معینی همه ساله یا همه ‌ماهه تا مدت معین ‌تادیه کند. این تعهد ممکن است به نفع طرفین مصالحه یا به نفع شخص یا اشخاص ثالث واقع شود.

ماده 769 قانون مدنی:

در تعهد مذکوره در ماده قبل، به نفع هر کس که واقع شده باشد، ممکن است شرط نمود که بعد از فوت مُنتَفِع، نفقه به وراث او داده شود.

ماده 770 قانون مدنی:

صلحی که بر طبق دو ماده فوق واقع می‌شود به ورشکستگی یا افلاس متعهد نفقه فسخ نمی‌شود، مگر اینکه شرط شده باشد.