تامین دلیل و شرایط آن

ماده 149 قانون آیین دادرسی مدنی:

در مواردی که اشخاص ذی نفع احتمال دهند که در آینده استفاده از دلایل و مدارک دعوای آنان از قبیل تحقیق محلی و کسب اطلاع از مطلعین و استعلام نظر کارشناسان یا دفاتر تجاری یا استفاده از قرائن و امارات موجود در محل و یا دلایلی که نزد طرف دعوا یا دیگری است، متعذر یا متعسر خواهد شد، می‌توانند از دادگاه درخواست تامین آن‌ها را بنمایند. مقصود از تامین در این موارد فقط ملاحظه و صورت‌برداری از اینگونه دلایل است.

 ماده 150 قانون آیین دادرسی مدنی:

درخواست تامین دلیل ممکن است در هنگام دادرسی و یا قبل از اقامه دعوا باشد.

 ماده 151 قانون آیین دادرسی مدنی:

درخواست تامین دلیل چه کتبی یا شفاهی باید حاوی نکات زیر باشد:

1- مشخصات درخواست کننده و طرف او.

2- موضوع دعوایی که برای اثبات آن درخواست تامین دلیل می‌شود.

3- اوضاع و احوالی که موجب درخواست تامین دلیل شده است.

 ماده 152 قانون آیین دادرسی مدنی:

دادگاه طرف مقابل را برای تامین دلیل احضار می‌نماید ولی عدم حضور او مانع از تامین دلیل نیست. در اموری که فوریت داشته باشد دادگاه بدون احضار طرف اقدام به تامین دلیل می‌نماید.

 ماده 153 قانون آیین دادرسی مدنی:

دادگاه می‌تواند تامین دلیل را به دادرس علی‌البدل یا مدیر دفتر دادگاه ارجاع دهد. مگر در مواردی که فقط تامین دلیل مبنای حکم دادگاه قرار گیرد در این صورت قاضی صادرکننده رای باید شخصا اقدام نماید یا گزارش تامین دلیل موجب وثوق دادگاه باشد.

 ماده 154 قانون آیین دادرسی مدنی:

در صورتی که تعیین طرف مقابل برای درخواست کننده تامین دلیل ممکن نباشد، درخواست تامین دلیل بدون تعیین طرف پذیرفته و به جریان گذاشته خواهد شد.

 ماده 155 قانون آیین دادرسی مدنی:

تامین دلیل برای حفظ آن است و تشخیص درجه ارزش آن در موارد استفاده، با دادگاه می‌باشد.